Als je in een rouwperiode zit, lees je het misschien heel veel: Je moet ‘werken’ aan je rouw. Als je maar hard genoeg werkt aan je rouw, dan wordt het vanzelf minder. Dan heb je controle over je rouwproces en dan zal het op enig moment in je leven beter gaan, dan ben je er over heen en kun je de draad in je leven weer oppakken. Is dat nu hoe het werkt?
Rouwverwerking is een algemene term die vaak wordt gebruikt om een periode aan te geven van emotionele pijn, soms in combinatie met fysieke pijn. De insteek daarbij is vaak dat rouw een periode is als iets waar je zo vlug mogelijk doorheen moet en klachten of symptomen ‘behandeld’ moet worden. Daarna kan het leven weer zijn gewone weg gaan en kom je er ‘beter’ uit. Deze benadering geeft ook de indruk dat rouw een begin- en eindpunt heeft. Onze maatschappij onderschrijft dit nog eens: Het moet in onze cultuur vooral gaan over successen in het leven en op winst maken. Problemen moeten zo snel mogelijk worden opgelost.
Rouw is veel meer dan het verlies van een dierbare, verlies van werk of verlies van een droom. Rouw is een natuurlijke reactie op een verlies. Het hoeft niet uitgebannen te worden, vergeten te worden of weggestopt te worden. Wat zou het helpen als wij een cultuur creëren waarbij wij iemand in rouw niet zien als slachtoffer, maar uitgaan van de kracht en veerkracht van mensen om verder te leven mét het gemis. Een cultuur waarbij ieder in eigen tempo zijn eigen unieke rouwproces mag beleven. Om niet alles los te laten, maar hen te laten verbinden met datgene dat blijven mag.
Ik heb een rotsvast vertrouwen in de eigen kracht van de mens, ook als het gaat om rouw. Het vertrouwen om deze kracht aan te spreken in jezelf heb ik ook in jou. Als jij de verbinding wilt zoeken met je verlies, ben je van harte welkom in mijn praktijk.
