Ik hoor zo veel mensen zeggen dat ze het zo druk hebben. Het schijnt ‘de norm’ te zijn in onze maatschappij om altijd maar bezig te zijn en ‘aan’ te staan. Er is op zich niets mis met druk bezig zijn. Actie maakt immers dat er resultaat komt.
Wat ik ook zie is dat altijd maar druk zijn een vluchtreactie kan zijn om niet te hoeven voelen. Dat kan ik heel goed begrijpen. Ik begrijp dat gevoelens heel moeilijk of confronterend kunnen zijn. Misschien heb je helemaal niet geleerd om met je gevoelens om te gaan. Het is ook niet niets om echt te voelen dat je baan eigenlijk helemaal niet de baan van je dromen is en je eigenlijk voor jezelf zou willen beginnen. Het is niet niets om te voelen dat je je overleden partner of beste vriend(in) heel erg mist. Het is niet niets als je, alleen al bij de gedachte om even niets te doen, onrustig wordt of stress ervaart. Het is niet niets om te voelen dat je leven wel heel erg gericht is op ‘wat anderen vinden’ en niet op wat jij zelf wilt.
Als hoogsensitief mens is altijd ‘aan’ staan voor mij een onmogelijke taak. De stroom van prikkels kan ik dan gewoonweg niet meer verwerken. Ik raak vermoeid. Ik heb zo af en toe mijn rust nodig. Dat heeft voor mij ook een voordeel. Doordat ik af en toe mijn rustmomenten heb, kan ik luisteren naar wat mijn lichaam mij te vertellen heeft. Soms is dat best moeilijk want ik verbind er gauw een oordeel aan. Soms wil ik die rugpijn eigenlijk niet voelen of de pijn in mijn hart als iemand iets gezegd of gedaan heeft wat mij geraakt heeft. De boodschap van mijn lijf is echter heel helder. En daar kan ik ook mijn voordeel mee doen. Gevoelens kunnen zin en nut hebben en je leiden tot het maken van prachtige keuzen in het leven.